İnsan ile feda, fedai, kol kola, iç içe, olmaz ise “kâr” elde edilemez o kâr korunamaz..

Hiçbir amaç, hedefe doğru gidilmeden, canından, malından, ömründen  “feda’karlık” yapmadan, ödün vermeden asla büyümez, Davaya sevdaya, umuda, aşka, dönüşemez. Bir şeyler feda etmeden “Kâr” düşünülemez. Bir bina temeli atılmadan, tek tek, tuğlaları döşenip, sıvası, badana boyası, bitmeden içine geçip burası “binadır” denemez. Kaldı ki ‘Âlî Devletlerin bekasının teminatı olan yüce davalar ve bu davayı omuzlarına yüklenenler, üstlendikleri misyonu ne emeklerle,  ömürlerinden, canlarından, cananlarından, mallarından vaz geçerek her şeyden, “gönlüyle vefası, sadakati, fedakârlığı meşakkati, göze alıp, menfi duygu, düşünceleri, elinin tersiyle arkaya atıp, yola çıkan, yarınlar için bu günlere “hizmet’kar “olan, adeta ömrünü bağışlayan asil ruhların bir araya gelmesinden oluşan seçilmiş toplulukların eseridir.

Tabiki Allah’ın C.C “un, dilemesi, yaratması, yardımıyla.

Yani kimler bu kutlu binayı inşa edip, ayakta kalması için ömrünü vakfetmiş, tavan çökmesin diye taban olmaya razı olmuş, feda/kar insanların yaşattığı ve yaşamaya devam etsin diye canını ortaya koymuşsa bu yüce dava onların omuzları üstünde büyümüştür ve Varlığını sürdürüyordur. Hak ettikleri saygıyı kıyamete kadar göreceklerdir. Ecdadımız gibi. Yani bir binanın temeli, kolonları dikkat çekmiyor, görünmüyor diye yok sayılmaz. Zira süslü koltukları, avizeleri, yaşam malzemelerini ve üstünde tepinenleri, bin bir arzu endam edenleri o sıva altında kalan kolonlar ve temeli, başı, gönlü, yüreği üstünde taşır ki tavan onların başına çökmesin İnşallah. Doğru okumayı bilen çok iyi anlar ve şapka çıkarır gerçeğe. Her okuma okuma mıdır? Hayır!

Zamanı, olayları, insanları, kâinatı okumak derin bir ilim gerektirir.

Ki, Allah CC’nin “oku” dediği şekilde. Hak penceresinden baka, baka okuyabilen çözer düğümü.

Alfabenin 29 harfini çözüp, dünyayı kazanmak ve tatmin duygularını geliştirmek için diploma biriktirenler, ahiret hesabı açmayı asla akıllarına bile getirmezler. Ve elbette burada ne demek istediğimizi anlamaz, anlayamazlar…

Dünya hesap, onlar numara.

Dibi delik boş kumbara.

Varlığını doyum merkezine bağımlı olarak sürdüren, sülük zihniyet ,mide ve madde adına yaşadığından yediği ile çıkardığına bakıp kıymetini eşitleyebilirsiniz..

Gübresi de keşke hayvanlarınki kadar işe yarasa.

Hülasa: Nice yedik bu dünyada, akıbeti bir helâda.

Bir iyilik yaptınsa, hepsi saklıdır hüdâda.

Yaptığı yanlışları anlayıp, hem rabbine hem de milletine dönen, kendine gelip, özünü bulan, telafi etmek için gayret eden ve yaptığı her yanlıştan, yani

Günahından kâr elde etmek isteyen biz “günahkarlara” selam olsun..

Hiç kimse sütten çıkmış ak kaşık değildir. Bunu anlayıp, sütü bozmamak için temizlenmeyi insani bir görev bilenlere selam olsun.

Her ne kadar sürç-i lisan ettiysem af olsun. Saygı sevgi muhabbetle.