Ben ilmin şehriyim, Ali o şehrin kapısıdır…

Peygamberlerden sonra insanların en faziletlisi Hazret-i Ebubekir, sonra Hazret-i Ömer, sonra Hazret-i Osman ve sonra Hazret-i Ali’dir. Bu dört zat-ı şerife Hulefa-yı Raşidin denir.

Hazret-i Ali (k.v.) Aşere-i Mübeşşere (Cennetle müjdelenmiş on sahabe)dendir. Resulullah Efendimiz (s.a.v.), Medine’de Ensar ve muhacirleri kardeş kıldığı zaman Hazret-i Ali’yi zat-ı şerifleriyle kardeş kılmıştır. Peygamberimizin damadı, Hazret-i Hasan ve Hüseyin’in babasıdır. (Radıyallahu Anhüm.)

İlk Müslümanlardan ve en meşhur İslam cengâverlerindendir. Buyurdu ki: “Peygamberimiz’e risalet, Pazartesi günü verildi. Ben de Salı günü ona iman ettim.” 9 yahut 10 yaşında Müslüman oldu. Asla puta tapmadı. 

Peygamberimiz ile birlikte Bedir’de, Uhud’ta ve bütün harplerde bulundu. Yalnız Tebük seferinde Medine’de kaymakam olarak kaldı. Pek çok kahramanlıkları vardır. Peygamberimiz harplerde sancağı çok kere ona verirdi. Uhud günü on altı yara almasına rağmen sebat etti. Peygamberimiz Hayber’in onun eliyle fethedileceğini müjdeleyip sancağı ona verdi. Hayber fethinde bir kale kapısını yerinden koparıp kalkan gibi kullandı. Hâlbuki harbden sonra o kapıyı ancak kırk adam yerinden oynatabildi. 

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki: “Ali’ye bakmak ibadettir.” 

“Kim Ali’yi severse beni sevmiş olur. Beni seven Allah’ı sevmiş olur. Ali’ye düşman olan bana düşmandır. Bana düşmanlık eden ise Allahü Teâlâ’ya düşmanlık etmiş olur.” 

Hazret-i Ali buyurdu ki: “Resulullah beni çağırdı: Ey Ali, sen İsa aleyhisselam gibisin. Şöyle ki: Yahudiler ona düşmanlık ettiler, daha ileri gidip annesine iftira ettiler. Hıristiyanlar da onu sevdiler, aşırı gidip onu layık olmadığı bir yere indirdiler.” buyurdu.

Hazret-i Ali buyurdu: Benim hakkımda iki adam helakdedir: Bana olan sevgisi onu ifrata götürüp bende olmayan fazileti bana nisbet eden ve diğeri de bana düşmanlığı sebebiyle iftira edip kötüleyendir. (Tarihu’l-Hulefa, İmam Suyuti)