Açılımı: Varlık alerjisidir.

Adeta bu asrın en hızlı bulaşan vebası ve başın belasıdır. Şükürsüzlük, akılsızlık, fikirsizlik, zikirsizlik, dolayısıyla modern ismi ile “Anomi” yani “tok” yokluk anlamsızlık. Her türlü varlığın değerini yitirmesi.

Sadece zevk ve haz duygusuna bağımlı yaşamın, hipnotize ettiği, uyuşuk, hedefsiz amaçsız bir toplum oluşturma yolunda gönüllü kitleleri önüne katıp varlık içinde yokluğa mahkum etmek.

Manen, aç sefil durumdakileri uçuruma sürükleyip, milli ve manevi değerlerini çaktırmadan hafızalarından silmek.

Kendi değerlerinden uzak ve öz köklerinden beslenmeyenler, dalından kopanlar, koparılanlar asla meyve vermez ve doğru hedefe yönelemez. Çünkü varlığa mana veren, maneviyatımızdır.

Okumuş, zeki, ancak tehlikeli cahillerin bulunduğu bir ülkede kimse güvende değildir.

Her şey bir şeydir, ama cahil hiçbir şey. Hatta tezek bile değil demişler.

Bizi en güzel şekilde yaradan Rabbimize nasıl cevap vereceğiz

Hâlbuki Allah CC. her birimize bir hayat ve repliklerini bizzat verdiği, hayat filmi bahsetmiş. Hayatımızın bu çok önemli rolünü huzur içinde oynayalım diye zaman sermayesini de kartımıza yükleyip hayat bahçemizde, kendi filmimizin başrolünde en iyiyi oynayalım ve karşılığında ise rızasına ulaşabilenlere sonsuz hayat, cennetle müjde ödülü koymuş. HZ. Peygamberimizin önderliği ile onun yaşamına bakarak, yüce kitabımız kuranı nasıl anlayacağınızı, hayatı nasıl yaşayacağımızı, izah etmiş.

Ancak biz kullar(çoğunluk) ne yapmışız?

Hiç kendisi olmamış, kendi kendini hiç aramamış!

Yabancı hayatlar içinde, adeta kaybolmuş!

Başkalarının hayat filminde figüran olmaya, hatta en kötü rolü üslenip, film seti olan dünyadan, aşağılanarak kovulmaya razı olmuş. Rıza dairesinden çıkmış olarak, kabir çukuruna aynen bir hayvan leşi gibi atılmakla, yaradılış gayesine ihanetten yargılanacağı zorlu ahiret yolculuğuna kızarmış bir yüz, eğilmiş bir baş ve heba edilen bir ömür sermayesi ile elleri bomboş sırtında günah çuvalları, iki büklüm huzura çıkmanın utancıyla adeta toz toprak olmaya razı olacak hale gelmişiz. Allah muhafaza eylesin ki bu ne kötü bir son.

Yüce Allah kuranda çok yerde Bizi yermiş, ikaz etmiş, adeta tehdit etmiş ve hükümdarı olduğu kainatın, hakemi, hakimi olduğunu gözümüze sokmuştur ama bakanlar değil görenler, işitenler anlamıştır.

Sadece bilgi meyvesiz ağaç gibidir “hikmet” olmazsa.

Bilgi araçtır, hikmet ise aracı tam da gitmesi gereken yere götürebilmektir.

Kısaca: Bu dünyada tehlike yürüyen cehalettir, bir an önce durmazsa, en büyük felakettir diyorum.

Saygı ve sevgiyle kalın, hoşça kalın. En kalbi dualarla.