Allahü Teâlâ Hadis-i Kudsi’de buyurdu ki: 

“Ey kullarım! Muhakkak ben zulmü kendime haram kıldım ve onu aranızda (yani birbirinize zulmü de) haram kıldım. Öyleyse birbirinize zulmetmeyiniz.

Ey kullarım! Benim doyurduklarım hariç hepiniz açsınız. Öyleyse benden isteyin, sizi doyurayım.

Ey kullarım! Benim giydirdiklerim hariç hepiniz uryansınız. Öyleyse benden sizi giydirmemi isteyin, giydireyim.

Ey kullarım! Sizin evveliniz ve ahiriniz, bütün insan ve cinlerin tamamı sizin en facirinizin kalbi üzere olsa bu benim mülkümden bir şey eksiltmez. 

Ey kullarım! Sizin evveliniz ve ahiriniz, insanlar ve cinleriniz (yani bütün yaratılmışlar) tamamı sizin en takvalınızın kalbi üzere olsa bu benim mülküme bir şey ziyade etmez. 

Ey kullarım! Sizin önce geleniniz ve sona kalanınız, insan ve cinniniz tamamı bir düzlükte toplansa, benden isteseler, ben de her birine istediğini versem bu benim mülkümden hiç bir şey eksiltmez. Eline bir iğne alıp okyanusa bir defa daldırıp çıkardığında ne kadar eksilirse ancak o kadar eksiltebilir.

Ey kullarım! Sizin işlediğiniz bütün amellerinizi sizin için muhafaza ediyorum. Her kim -amel defterinde- hayırlı ameller bulursa Allâhü Teala’ya hamd etsin.

Bundan başka (yani günahlarını) bulan ancak kendi nefsini ayıplasın.” (er-Rikkatü vel-büka, İbn-i Kudame)