0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kayıp Sadece Binalar Değildi…

Antakya yıkıldı. Ama enkazın altında sadece taş, toprak ve beton yoktu…  

Birlikte büyüyen komşular, kapı önünde paylaşılan çaylar, çocukların sokak aralarındaki gülüşleri… Yani bir şehrin ruhu, hafızası, kokusu gitti.

Deprem sonrasında yapılan TOKİ konutları,elbette halkın barınma ihtiyacını karşılamak için büyük bir adımdı. Sağlam zeminlerde, dağ eteklerinde, şehirden uzakta yükselen bu yeni yapılar; güvenli ama yalnız… Çünkü artık insanlar tarihi dokunun dışında, tanımadıkları insanların ortasında, eski mahallesinden kopmuş bir şekilde yaşıyor.

Antakya’nın kaybı sadece fiziki değil, sosyaldir.  

Birlikte yoğrulmuş hayatlar, komşuluklar, cemiyet duygusu yerle bir oldu.  

Bir halk, sadece evlerini değil; hafızasını, kültürünü, yaşanmışlıklarını da kaybetti.  

Yeni yapılan her konut, bir çatıdan ibaret değildir.  

Çünkü şehir dediğimiz şey, duvarlarla değil; bağlarla kurulur.  

Biz o bağları yitirdik…

Ve şimdi, geriye sadece hasretle dolu bir yeniden inşa süreci kaldı.

Peki ne yapmalı?

Bu toplumsal çözülmeyi azaltmak ve yeniden bağ kurmak için:

 Mahalle kültürünü canlandıracak sosyal alanlar (ortak avlular, pazar yerleri, kahvehaneler) yeni yerleşimlerde mutlaka yer almalı.  

– Aynı mahalleden gelen insanlar mümkünse aynı bloklarda veya yakın bölgelerde yerleştirilmeli.  

– Kültürel etkinlikler, mahalle festivalleri, dayanışma günleri düzenlenerek yeni yaşam alanlarında sosyal bağlar kurulmalı.  

– Çocuklar ve gençler için toplum merkezleri, yaşlılar için sosyal destek noktaları açılmalı.  

– Yerel yönetimler ve sivil toplum kuruluşları, bu hafızayı sözlü tarih projeleriyle, belgesellerle, dijital arşivlerle yaşatmalı.

Çünkü biz sadece bir şehri değil, bir medeniyeti yitirdik.  

Ve ancak birlikte hatırlarsak yeniden canlandırabiliriz o kadim Medeniyeti..