Az yemek, çok ibadet etmeyi kolaylaştırır. Fazla yemek ibadet etmeye mani’ olur. 

Hayatın her nefesi kıymet biçilemeyecek kadar değerli bir cevherdir. 

Her nefesi Allahü Teala’yı zikre ve ibadete harcamak suretiyle ebedi hayat için sermaye edinmek lazımdır. 

Az yemeğe alışan kimse için, oruç tutmak, devamlı abdestli olmak, vaktini daha fazla ibadetle geçirmek en büyük kazanç ve sermayedir. 

Bunları ancak dinin kıymetini bilenler idrak eder. Gafiller bunun kıymetini bilemezler. O gafiller hakkında şöyle buyrulmuştur:

“Dünya hayatına razı olup onunla tatmin olanlar (ahirette tehlike yokmuş, bütün arzularına kavuşmuşlar gibi bir emniyet içinde gaflete dalmış durmuşlardır). Likamızı (Hakk’ın huzuruna varmayı) arzu etmezler…” (Yunus Suresi, Ayet 7) 

Ebu Süleyman ed-Darani (rh.) Hazretleri çok yemenin altı zararına işaret etmiştir: 

• Münacat lezzeti kaybolur,

• İlim ve hikmet öğrenmek zorlaşır, 

• İnsanlara karşı merhamet hissi yok olur. Zira kendisi tok olduğu için bütün herkesin de tok olduğunu zanneder. 

• İbadetleri yaparken bedeninde ağırlık olur, 

• Şehveti (nefsin doymayan arzuları) artar, 

• Diğer müminler mescitlerde bulunurken çok yiyen kimseler mezbelelikte (çöplükte) dolaşır. (İhyau Ulumiddin)